Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawy pomysł na fabułę. Wykonanie mnie jednak nie porwało. Książka trochę mi się dłużyła i w efekcie straciła w połowie ten impet i płynność. Poszukiwanie rozwiązania zagadki z księżną Czartoryską interesujące, ale brakowało mi mocnego uderzenia na koniec. Ciekawego plot twistu, zaskoczenia czy po prostu ciekawego pomysłu na finał. Jednak mimo zarzutów, uważam, że książka ma w sobie to "coś" i na pewno będę czytała kolejny tom.
Dałabym 6 gwiazdek, ale dokładam jedną za pomysł na książkę o Izabeli.

Ciekawy pomysł na fabułę. Wykonanie mnie jednak nie porwało. Książka trochę mi się dłużyła i w efekcie straciła w połowie ten impet i płynność. Poszukiwanie rozwiązania zagadki z księżną Czartoryską interesujące, ale brakowało mi mocnego uderzenia na koniec. Ciekawego plot twistu, zaskocze...

Rozwiń

Zwiń

"Pieśń o Achillesie" autorstwa Madeline Miller to powieść, która zdobyła uznanie wielu czytelników za swoją interpretację mitologii greckiej, jednak nie każdemu przypadnie do gustu. Historia opowiedziana z perspektywy Patroklosa, bliskiego przyjaciela Achillesa, skupia się na ich relacji od dzieciństwa aż po tragiczne wydarzenia wojny trojańskiej.

Niestety, książka może rozczarować tych, którzy oczekują dynamicznej akcji i głębokiego zanurzenia w świecie antycznej Grecji. Styl pisania Miller, choć piękny i liryczny, może wydawać się miejscami rozwlekły i nadmiernie romantyczny. Postaci, zwłaszcza Patroklos, mogą wydawać się jednowymiarowe i brakuje im głębi psychologicznej. Relacja między głównymi bohaterami, choć centralna dla fabuły, może wydawać się zbyt idealizowana i schematyczna.

Jeśli ktoś szuka wiernej adaptacji mitów greckich, "Pieśń o Achillesie" może nie spełnić oczekiwań, gdyż Miller podejmuje liczne wolności interpretacyjne, które nie każdemu przypadną do gustu. Dla niektórych czytelników książka może wydać się zbyt sentymentalna i skoncentrowana na wątku miłosnym kosztem epickiej skali wydarzeń.

"Pieśń o Achillesie" autorstwa Madeline Miller to powieść, która zdobyła uznanie wielu czytelników za swoją interpretację mitologii greckiej, jednak nie każdemu przypadnie do gustu. Historia opowiedziana z perspektywy Patroklosa, bliskiego przyjaciela Achillesa, skupia się na ich...

Rozwiń

Zwiń

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i pewnie nie ostatnie.
Podoba mi się konwencja połączenia zagadki historycznej i wątek sensacyjny. Gdyby te proporcje trochę odwrócić na korzyść historii- to moja ocena byłaby wyższa.
Nie mniej jednak dobrze się bawiłam podczas czytania. To rozrywka w czystej postaci- przypomina mi książki Dana Browna.
Ogromnie podoba mi się temat przewodni, czy zaginiona Biblioteka Aleksandryjska, w której znajdują się stare zwoje sprzed wieków, których treść może zmienić losy świata. Myśl przewodnia książki- zapisy Starego Testamentu wskazujące, że Izraelici pierwotnie mieszkali na Półwyspie Arabskim - ogromnie mnie wciągnęła w wir domysłów, spekulacji i dociekań. Bo czy treści biblijne, które znamy dzisiaj mogły ulec przeinaczeniom podczas licznych przepisywań, tłumaczeń czy nawet zamierzonych działań? W mojej ocenia- jak najbardziej. I o tym jest ta książka. Świetny pomysł i brawa dla Autora.
Polecam!

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autora i pewnie nie ostatnie.
Podoba mi się konwencja połączenia zagadki historycznej i wątek sensacyjny. Gdyby te proporcje trochę odwrócić na korzyść historii- to moja ocena byłaby wyższa.
Nie mniej jednak dobrze się bawiłam podczas czytania. To r...

Rozwiń

Zwiń

Jestem bardzo zadowolona, że udało mi się skończyć tę książkę. Lubię bohaterów książki i ich troski, lubię te dobre, szczęśliwe zakończenia u Folletta. Podoba mi się, że autor porzuca wątki, żeby iść dalej w historii. Ale świetnie te porzucone wątki potrafi podsumować po latach w kilku zdaniach. W ten sposób czuję, że historia jest pełniejsza, że nic mnie nie ominęło w życiu bohaterów i wiem, jak potoczyły się ich losy.

Jestem bardzo zadowolona, że udało mi się skończyć tę książkę. Lubię bohaterów książki i ich troski, lubię te dobre, szczęśliwe zakończenia u Folletta. Podoba mi się, że autor porzuca wątki, żeby iść dalej w historii. Ale świetnie te porzucone wątki potrafi podsumować po latach w kilku zda...

Rozwiń

Zwiń

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak mogłoby wyglądać wasze życie, gdyby okazało się, że posiadacie sobowtóra? Ja nigdy, ale po przeczytaniu tej książki, nie wiem czy byłoby to błogosławieństwo, czy jednak przekleństwo.
Świetna książka, ciekawa rodzinka, w szeregi której wchodzi John brany za Jeana. Jego spojrzenie z zewnątrz pozwala z początkowego chaosu, uporządkować sprawy rodzinne oraz dać wszystkim domownikom to, czego w rzeczywistości pragnęli.
Ale czy tytułowy kozioł ofiarny otrzyma słowa wdzięczności? I jak potoczy się jego życie w Anglii, gdzie miejsce Johna zajmie Jean?
To moje pierwsze spotkanie z tą autorką i cieszę się, że powieść tak bardzo mi się spodobała.
Polecam!

Czy zastanawialiście się kiedyś, jak mogłoby wyglądać wasze życie, gdyby okazało się, że posiadacie sobowtóra? Ja nigdy, ale po przeczytaniu tej książki, nie wiem czy byłoby to błogosławieństwo, czy jednak przekleństwo.
Świetna książka, ciekawa rodzinka, w szeregi której wchodzi John brany...

Rozwiń

Zwiń

Chciałabym dać tej książce więcej gwiazdek, choćby za tematykę. Ale niestety opowieść jest tak toporna, tak niewciągająca, że nie mogę jej nikomu polecić. Czuję gorycz i rozczarowanie. Może to wina tłumaczy?

Chciałabym dać tej książce więcej gwiazdek, choćby za tematykę. Ale niestety opowieść jest tak toporna, tak niewciągająca, że nie mogę jej nikomu polecić. Czuję gorycz i rozczarowanie. Może to wina tłumaczy?

"Trzynasta opowieść" to literacki klejnot. Diane Setterfield mistrzowsko łączy w swojej powieści elementy gotyckiego romansu, psychologicznej narracji oraz historii rodziny, tworząc niezwykle kompleksową i wielowarstwową opowieść.

Centralnym punktem książki jest Margaret Lea, biografka, która zostaje zaproszona przez Vidę Winter, legendarną pisarkę, do napisania jej biografii. Jednak wraz z odkrywaniem tajemniczej historii Vidy, zagłębiamy się w świat rodzinnej sagi, gdzie każde pokolenie kryje w sobie mroczne sekrety i grzechy przeszłości.

Setterfield mistrzowsko posługuje się narracją wielowątkową, przeskakując między różnymi czasami i punktami widzenia, co dodaje opowieści dynamiki i głębi. Jej styl pisania jest poetycki i melodyjny, co sprawia, że byłam zahipnotyzowana tą opowieścią.

Jednym z największych atutów tej książki są jej bohaterowie, których psychologiczna głębia i złożoność sprawiają, że stają się niemal żywymi istotami. Czytelnik nie tylko śledzi ich losy, ale również bierze udział w ich wewnętrznych konfliktach i przeżyciach.

Setterfield doskonale odtwarza klimat angielskich posiadłości z XIX wieku, wplatając w opowieść elementy magii, tajemnicy i niepokoju. Jej umiejętność budowania atmosfery sprawia, że książka trzyma w napięciu do samego końca.

Jednakże, mimo wszystkich jej zalet, niektórzy czytelnicy mogą czuć się przytłoczeni przez tempo narracji oraz liczbę wątków pobocznych, co może prowadzić do pewnego rozproszenia uwagi. Ponadto, zakończenie może nie wszystkich zadowolić, pozostawiając pewne pytania bez odpowiedzi.

Ogólnie rzecz biorąc, "Trzynasta opowieść" to fascynująca podróż przez labirynt tajemnic, historii rodzinnych i ludzkiej psychiki. To lektura, która zostaje w pamięci na długo po jej zakończeniu, pozostawiając czytelnika z refleksjami nad naturą prawdy, pamięci i tożsamości. Dla miłośników literatury gotyckiej oraz pasjonujących historii pełnych niespodzianek, ta książka będzie prawdziwym klejnotem.

"Trzynasta opowieść" to literacki klejnot. Diane Setterfield mistrzowsko łączy w swojej powieści elementy gotyckiego romansu, psychologicznej narracji oraz historii rodziny, tworząc niezwykle kompleksową i wielowarstwową opowieść.

Centralnym punktem książki jest Margaret Lea, bi...

Rozwiń

Zwiń